In september 2016 maken Judith en Cristel een reis door Kenia als vrijwillig reporter voor Mensen met een Missie. Zij bezoeken daar projecten die deze organisatie financieel steunt en gaan in gesprek met lokale hulpverleners en vrijwilligers, en de mensen baat hebben bij deze projecten. Judith deelt in onderstaande blog haar ontmoeting met ‘Kamaria’. Het meisje waar het allemaal mee begon.
Op bezoek bij Mary
Wat me vandaag staat te wachten, weet ik niet. Tenminste, ik weet dat we Masai-vrouwengroepen gaan bezoeken en dat er iets in het programma is gewijzigd. Het blijft vaag en ik laat het maar over me heen komen. Duidelijk wordt dat we eerst bij een oudere vrouw gaan kijken die totaal getransformeerd is door het Women Empowerment Program van AJAM dat Mensen met een Missie steunt. En daarna gaan we kijken bij vrouwen die nog niet zover zijn. We komen aan bij het huis van deze vrouw, Mary Shosho heet ze. Ze stapt met een big smile naar buiten. En ik sta oog in oog met een Masai-vrouw van top tot teen in traditionele kleding. Ze pakt me beet en samen poseren we voor een foto. Heel even gaan we naar binnen en zitten we in de huiskamer van dit stenen huis. Het is al snel tijd om verder te gaan. Mary gaat ook mee, zodat we straks naar haar verhaal kunnen luisteren.
Waar gaan we naartoe?
We rijden door het prachtige Keniaanse landschap ten zuidwesten van Nairobi. Eerst over geasfalteerde wegen, daarna offroad over zanderige, stoffige weggetjes. Er lijkt voor mij geen einde aan te komen. Waar gaan we toch naar toe? Naar Mary’s geboortedorp blijkt. 50 km verderop. Misschien wat naïef, maar ik had niet verwacht dat we in een echt Masai-dorp terecht zouden komen. Midden in deze droge vlakte. Als we aankomen, zitten de dorpsoudsten met elkaar in de schaduw van een boom. Mannen met hangende oorlellen, met rimpels van het leven in hun gezicht, gekleed in moderne en traditionele kleding. We groeten elkaar en dan is het tijd voor Mary’s verhaal.
“I totally transformed”
Ze praat over hoe haar leven is veranderd. Hoe ze geleerd heeft haar eigen inkomen te verdienen. En vooral dat het belangrijk is om te sparen. ‘Hoe weinig je ook verdient, leg altijd iets apart’ is haar credo. Als ik haar vraag wat haar boodschap voor andere vrouwen is, zegt ze:
“Werk samen en werk hard, ontwikkel jezelf en kijk vooruit, heb elkaar lief en zoek steun bij God”
Een noodkreet
Daarna mogen we de huisjes zien die achter een heg van doorntakken liggen, in de manyatta (kraal). Overal ligt poep van de dieren op de grond. Jak! Dan zie ik dat we ook een huisje van binnen mogen bekijken. Het is er aardedonker. Ik moet echt even wennen. Gelukkig komt er een jongen met een lampje. Ik loop verder. Daar ontmoet ik ‘Kamaria’. Ik vraag of ik een foto mag maken. Dat mag. Dan vertelt ze iets waardoor ik stil val. “Mijn vader wil me weggeven, maar ik wil mijn school afmaken. Er is geen geld voor school.” Uithuwelijken? Dit meisje? Ze is hooguit een jaar of 15. Ze doet onopvallend haar hand open in haar schoot, alsof ze mij om geld vraagt. Ik kan en wil haar helpen, maar haar nu geld geven is niet de oplossing.
“Ik heb net een succesverhaal gehoord over women empowerment. Nou dat is hier ver te zoeken.”
Onze reisleider Gathoni staat nu naast me en ik leg haar de noodkreet van dit meisje voor. We gaan naar buiten waar we verder praten. Ik schiet iemand van AJAM aan en vertel haar over dit meisje. ‘Is er iets dat AJAM voor haar kan doen?’, vraag ik. Ik krijg een antwoord dat ik niet volg, maar ze laat wel het meisje naar buiten komen. Ze praat met haar. Ik draai me om, doe een paar stappen en blijf dan aan de grond genageld staan. Ik voel mijn tranen opkomen. Wat een contrast met het verhaal van Mary. Het is me wel duidelijk dat er nog een hoop werk te doen is.
’s Avonds blijkt dat het balletje is gaan rollen. Ook andere AJAM-medewerkers zijn nu op de hoogte van de noodkreet van ‘Kamaria’. Masai-vrouw Mary wordt ingeschakeld om te onderhandelen met de vader die blijkt haar broer te zijn. Yes! Dit is super!
De echte held van dit verhaal
De mensen van AJAM uiten hun dankbaarheid richting mij. Ze vinden het geweldig wat ik heb gedaan. En natuurlijk ben ik blij dat er actie wordt ondernomen. Maar iets klopt er niet voor mij. Ik heb niet de ‘goede daad’ verricht. Ik ben niet de held in dit verhaal. De held in dit verhaal is ‘Kamaria’ zelf. Ik dacht dat empowerment in deze situatie ver te zoeken was, maar nee. ‘Kamaria’ heeft de eerste stap gezet door aan mij te vertellen dat ze wordt uitgehuwelijkt en dat ze dat niet wil en dat ze verder wil gaan met school. Zij is de echte held in dit verhaal. En dát vind ik geweldig. Het zusje van ‘Kamaria’ staat hetzelfde te wachten. Die avond besluiten reporter Cristel en ik de zusjes financieel te steunen.
Update november 2016 – Inmiddels is het balletje gaan rollen. Vader is akkoord met uitstel van de huwelijken. Zijn dochters mogen hun school afmaken. Father Shirima zoekt een boarding school voor de meisjes.